حضرت امام حعفر صادق علیه السلام که قلبش تجلّى گاه علم و دانش و بصیرت و بینش پیامبراکرم حضرت محمد صلى الله علیه و آله است، یک روز به یکى از شاگردانش که نزد حضرت علم آموخته بود و به تصفیه و تزکیه نفس موفّق شده بود فرمود:
در این مدّت که نزد منى چه آموختى؟ پاسخ داد: هشت مسأله از شما فراگرفتم، حضرت فرمودند: براى من تعریف کن، عرضه داشت:
1- هر محبوبى را دیدم به وقت مرگ از مُحبّش مفارقت مى کند، همّت به خرج دادم براى به دست آوردن چیزى که از من مفارقت نکند، بلکه در تنهایى انیس و مونس من باشد و آن عمل خیر است:
وَمَنْ یَفْعَلْ خَیْراً یُجْزَ بِهِ. «1»
هر کس عمل خیرى انجام دهد به همان جزا داده مى شود
